مقایسه ی کاربردهای گروه های اسمی در دو اثر داستانی سمک عیّار و سووشون

یکی از مهم ترین حوزه های مطالعات زبان شناختی بررسی نحوی زبان می باشد. از این میان گرو ه های اسمی در دستور همه ی زبان ها ی دنیا در صدر اجزای کلام مورد بررسی قرار می گیرد. هدف تحقیق حاضر مقایسه ی کشف شباهت ها و تفاوت ها ی ساختاری گروه های اسمی از نظر صوری و معنایی در دو متن داستانی سمک عیّار، نماینده ی ادبیات قرن 6 و سووشون نماینده ی ادبیات معاصر است. از آنجایی که همه ی زبان ها در طول دوره های مختلف دستخوش تغییر و تحوّل هستند. لذا آشنایی با این تحوّلات دستوری ضروری به نظر می رسد طبق داده های تحقیق در نهایت این نتایج حاصل شده است: 1-وابسته های پیشین زبان فارسی دارای محدودیت های هم نشینی هستند و همنشینی این وابسته ها تابع نظم و ترتیب خاصّی می باشد. 2_وابسته های پسین همانند وابسته های پیشین محدودیت همنشینی ندارد؛ اما در ترتیب این وابسته ها محدودیت هایی وجود دارد. بارز ترین تفاوت ها در نثر ارجانی به شرح زیر است: 3- بعضی از وابسته های پیشین (چند،چنان،چنین) ، همراه با یای نکره و بدون یای نکره آمده است. 4- هسته ی بعضی از وابسته های پیشین اشاره ای از نظر شمار ضرورتاً با هم مطابقت ندارد. 5-وابسته ی پیشین «هیچ» در جملات مثبت و منفی کاربرد داشته است. 6-کاربرد ممیز ها و شاخص ها از نظر ساختاری در دو نثر یکسان، تنها تفاوت در نوع استفاده از واژ ه هاست که متناسب با عصر و دوره ی خود می باشد. 7-بیشترین تفاوت در نقش نحوی «را» در دوره ی گذشته و معاصر است که در دوره ی گذشته از تنوع معنایی گسترده ای برخودار بوده است؛ اما امروزه آن کاربردها منسوخ شده است.